1669 – 1724: Johan Conrad Amman

Johan Conrad Amman werd in 1669 geboren in Schaffhausen. Na een studie te hebben gevolgd in Basel, vestigde hij zich in 1687 in Holland, eerst in Haarlem en later in Amsterdam.

1753 - 1828: Henri Daniel Guyot

Guyot vond onderwijs voor doven belangrijk. Daarom richtte hij op 14 april 1790 samen met Hora Siccama, Van Olst en Van Calcar in Groningen het eerste Instituut voor Doven in Nederland op.

1790 - 1872: Martinus van Beek

Martinus van Beek werd op 21 october 1790 te Son geboren.  In 1821 werd hij tot kapelaan in Gemert benoemd. 

In het Gemert van die dagen leefden vier volwassen doven, die geen van allen hun eerste communie konden doen of andere sacramenten ontvangen omdat niemand hen godsdienstonderricht kon geven. Kennelijk is Van Beek hierdoor gemotiveerd geraakt om verbetering in deze situatie te brengen. Mede gestimuleerd door zijn pastoor, de latere apostolisch vicaris van 's-Hertogenbosch Hendrik den Dubbelden, is hij zich gaan verdiepen in de mogelijkheden van onderwijs aan doven.

Inzicht in vingeralfabet en gebarentaal verwierf hij door bestudering van Franse publicaties. Vervolgens zette bij een gebarensysteem op dat was gebaseerd op de regels van de Nederlandse taal: het zogenaamde Van Beek-gebarensysteem.

1788 - 1839: Eelke Jelles Eelkema

Eelke Jelles Eelkema (ook Eelkama)  was een Nederlandse kunstschilder. Hij schilderde landschappen, stillevens met bloemen en fruit.

1867 - 1959: Johannes Graadt van Roggen

Johannes Mattheus Graadt van Roggen (Amsterdam, 28 mei 1867 – Alkmaar, 26 augustus 1959) was een Nederlands tekenaar, schilder en grafisch kunstenaar.

Graadt van Roggen was als gevolg van een hersenvliesontsteking doof vanaf zijn derde levensjaar. Hij was zijn gehele jeugd leerling van het Instituut voor Doofstommen (zoals dat instituut toen genoemd werd) in Groningen. Hij maakte zijn eerste schilderijen als zeventienjarige.

1872 - 1947: Jan Zoetelief Tromp

Johannes Zoetelief (Jan) Tromp (Batavia, 13 december 1872 - Breteuil, 28 september 1947) was een Nederlands kunstschilder.
Hij werd geboren op 13 december 1872 te Jakarta (toen Batavia).  Op jonge leeftijd wordt bij hem doofstomheid geconstateerd, en zo vertrekt hij op drie jarige leeftijd met zijn grootmoeder Zoetelief naar Nederland. De lagere schooltijd doorloopt hij in een inrichting voor doofstommen in Rotterdam om er te leren spreken en liplezen. 

Eenmaal in Nederland volgt hij zijn opleiding aan de Haagse Academie voor beeldende kunst, en daarna aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam.

1899 - 1980: Piet Leonard van Langeraad

Piet Leonard  van Langeraad is doof geboren, in 1899 een bijna noodlottige handicap. Omdat hij als kind over een groot talent bleek te beschikken kreeg hij een unieke kans zich te bekwamen als tekenaar.

1912 - 2008: Toine van Uden

In 1938 werd Van Uden gewijd tot priester en aangesteld als leraar op het Instituut voor Doven. Hij werkte onder meer als adjunct-directeur voor onderwijs en opvoeding, en als hoofd van de researchafdeling. Zo ontwikkelde hij een gespreksmethode waarbij praten centraal stond.

Lichaamstaal tussen de dove kinderen was toegestaan, maar meer omdat dat niet te voorkomen was. Het gebruik van gebarentaal echter was strikt verboden.

1916 - 1992: Nan Snijders-Oomen

Nan Snijders-Oomen (Nijmegen, 20 december 1916 - Groningen, 18 oktober 1992) was een kinderpsychologe en ontwikkelaar van de Snijders-Oomen niet-verbale intelligentietests, bekend als de SON-test.

1920 - 2006: Ben Tervoort

Ben Tervoort was een Nederlandse taalkundige bekend als grondlegger van het wetenschappelijk onderzoek naar de gebarentaal en voorvechter voor de erkenning van de gebarentaal.

In 1966 wordt hij benoemd tot hoogleraar in de psycho- en patholinguïstiek aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is er bijna 25 jaar hoogleraar, met als specialisatie Sign Linguistics.

1934 - 2015: Martie Koolhof

Martie Koolhof was binnen en buiten de Dovengemeenschap zeer geliefd zowel in Nederland als daarbuiten. Ze heeft haar hele leven gestreden voor de positie van dove mensen en de erkenning van de Nederlandse Gebarentaal.
Ze was vanaf het eerste begin betrokken bij de ontwikkeling van commmunicatiecursussen, eind jaren zeventig. Als docente was ze een groot voorbeeld voor veel andere dove docenten, ze werd vaak de "moeder- overste of koningin van de Nederlandse Gebarentaal" genoemd.

1936 - 2017: Bea Visser

 Beatrix Visser werd geboren in 1936  en groeide op als doof meisje ver haar van ouders in het Friese Akkerwoude in het christelijke instituut voor doven Effatha, te Voorburg, in een tijd waarin gebarentaal verboden was.

Tegen alle adviezen en verwachtingen in lukte het haar op te klimmen tot medewerkster bij de sociale dienst van de gemeente Den Haag. Naast haar gewone werk was Bea Visser bijzonder actief in de ontwakende dovenbeweging in de jaren ’70-‘90 van de vorige eeuw. Z