"Martinus van Beek werd op 21 october 1790 te Son geboren als derde van de vier kinderen van Henricus van Beek en Dymphna Uda. Hij overleed op 14 oktober 1872 te Antwerpen.
In 1820 werd hij in Mechelen tot priester is gewijd. Na zijn wijding was hij korte tijd assistent in de parochies Kessel en Nuland. In 1821 werd hij tot kapelaan in Gemert benoemd. Reeds een jaar later werd hij praeceptor (leraar) aan de Latijnse school aldaar; in 1825 werd hij conrector van die school.
In het Gemert van die dagen leefden vier volwassen doven, die geen van allen hun eerste communie konden doen of andere sacramenten ontvangen omdat niemand hen godsdienstonderricht kon geven. Kennelijk is Van Beek hierdoor gemotiveerd geraakt om verbetering in deze situatie te brengen. Mede gestimuleerd door zijn pastoor, de latere apostolisch vicaris van 's-Hertogenbosch Hendrik den Dubbelden, is hij zich gaan verdiepen in de mogelijkheden van onderwijs aan doven.
Inzicht in vingeralfabet en gebarentaal verwierf hij door bestudering van Franse publicaties. Vervolgens zette bij een gebarensysteem op dat was gebaseerd op de regels van de Nederlandse taal: het zogenaamde Van Beek-gebarensysteem, dat heden ten dage nog steeds gebruikt wordt op het instituut, namelijk door doven met een verstandelijke beperking. Een paar tolken, wier dove ouders nog onderwijs kregen met dit gebarensysteem, beheersen dit systeem nog.
Bron: https://ivdvariatie-8.jouwweb.nl/864-75-jaar-ivd-1840-1915-tot-met-1991-deel-1
Handalfabet, Instituut voor Doven, 19e eeuw. Bron: Het Geheugen
In 1828 begon van Beek na afloop van de lesuren van de Latijnse school dove leerlingen te onderwijzen. De resultaten van zijn onderwijs leidden ertoe dat verschillende doven van buiten Gemert zich aanmeldden. Dat bracht hem op het idee om een provinciaal gericht instituut op te zetten, maar dit plan ging voorlopig niet door. Op een concept uit omstreeks 1830 schreef hij: "De Belgische revolutie heeft dit plan verijdeld."
In de daaropvolgende jaren werd het aantal dove leerlingen zo groot dat hij in 1835 ontslag nam als conrector van de Latijnse school. Dat bracht hem echter in financiële moeilijkheden. Hernieuwde pogingen om rijkssubsidie te krijgen liepen op niets uit; Van Beek moest zich in de schulden steken.
Maar in datzelfde jaar 1835 moet hij ook grote voldoening voor al zijn inspanningen ervaren hebben. Negen van zijn leerlingen werden toegelaten tot het ontvangen der eerste H. Communie. En op dezelfde dag diende de apostolisch vicaris, zijn vroegere pastoor, hun het H. Vormsel toe.
Van Beek heeft in die beginjaren niet alleen financiële zorgen gehad. Veel van het werk kwam op zijn schouders terecht. Hij was belast met het zoeken naar en de instructie van het onderwijzend en verzorgend personeel en ook was bij de werving van leerlingen betrokken. Verder moesten er geschikte pleegouders in Gemert gevonden worden en had hij tot taak om voor de opvoeding van en het toezicht op de leerlingen te zorgen. In 1835 was hun aantal gestegen tot 32. Het onderwijs werd toen al enige tijd gegeven in het voormalige klooster van de dominicanen aan het Binderseind.
In 1839 schreef hij aan de apostolisch vicaris dat hij overwoog zijn werk op te geven. Hij raakte steeds dieper in de schulden en er was een nijpend gebrek aan ruimte, zodat ook de noodzakelijke verdere uitbreiding niet mogelijk was. Werd het hem allemaal te veel of was het een weloverwogen zet om de besprekingen tussen de vicariaten van 's Hertogenbosch en Breda wat onder druk te zetten? Die hadden namelijk nog steeds geen overeenstemming kunnen bereiken over een gezamenlijk instituut voor doofstommen.
Als het de bedoeling van Van Beek was geweest de besprekingen te bespoedigen, dan is hij in zijn opzet geslaagd, want nog in datzelfde jaar werd besloten tot de vestiging van zo'n instituut in de toen net vrijgekomen gebouwen van het grootseminarie op Nieuw-Herlaer te Sint-Michielsgestel. Het bestuur werd gevormd door een commissie van invloedrijke geestelijken en leken die op de eerste plaats tot taak hadden om te voorzien in de financiële behoeften van de nieuwe instelling. Op 30 september 1840 gingen 46 doofstommen van Gemert naar Sint-Michielsgestel om daar hun opleiding te vervolgen.
In 1850 diende Martinus van Beek zijn ontslag in als directeur van het instituut in Sint-Michielsgestel en vertrok naar Brugge. Waarom? Het gedenkboek van het doofstommeninstituut dat in 1940 uitkwam, veronderstelt dat het de bedoeling was dat Van Beek met de Broeders Xaverianen uit Brugge naar Amerika zou gaan om ook daar een instituut voor doofstommen op te richten.
Enkele Xaverianen waren eerder in Sint-Michielsgestel geweest om kennis te nemen van de methoden van onderwijs die daar gehanteerd werden. Het Amerikaanse plan is in ieder geval niet doorgegaan. Zes jaar lang verbleef hij in Brugge. 'Zo bleef de ontgoochelde priester nog zes jaar te Brugge doelloos ronddolen', zo staat te lezen in het gedenkboek.
In 1856 werd Martinus door het bestuur van het Doofstommeninstituut in Antwerpen als directeur aangesteld. Deze functie heeft hij een achttal jaren vervuld. In 1864 opende hij een nieuw instituut. In dat 'Sint-Jozef Gesticht tot bescherming der Doofstommen' werden ook oud-leerlingen van het Doofstommeninstituut opgenomen, die zich niet in de maatschappij konden handhaven. Het bestuur van het Doofstommeninstituut wilde deze nieuwe taak er niet bijnemen. Van Beek was het daar niet mee eens en begon dus een eigen instituut.
Maar mogelijk was er ook nog een andere factor in het spel. In het gedenkboek van het Antwerpse doofstommeninstituut wordt met betrekking tot zijn ontslagname in 1864 en de oprichting van het Sint-Jozefgesticht het volgende vermeld: "De doorbrave en edelijke geestelijke zou tien jaar lang (sic) zijn beste krachten geven om de belangen van de school, de dove kinderen en het onderwijzend personeel en administratief personeel met verbeten enthousiasme te behartigen, eigenlijk met te veel geestdrift want op zekere dag ontstond er een conflictsituatie die eindigde met zijn ontslaggeving." "Verbeten" "te veel geestdrift": zou dat betekenen dat men hem een "doordrammer" vond?
Opnieuw kwam Van Beek in financiële problemen want het Sint-Jozefgesticht was geheel afhankelijk van particuliere liefdadigheid. Na zeven jaar werd het al gesloten. Daarna is Van Beek nog een jaar als beneficiant verbonden geweest aan de Sint-Jacobskerk te Antwerpen. Dit betekende dat hij een geestelijke waardigheid kreeg waaraan inkomsten verbonden waren. Op 14 oktober 1872 overleed Martinus van Beek in het R.K. Gasthuis van Antwerpen na een ziekbed van een tweetal maanden. Hij had in de laatste fase van zijn leven met mislukkingen te maken gekregen, maar dat doet niets af aan zijn grote verdiensten voor het doofstommenonderwijs waarmee hij in Gemert een bescheiden begin maakte en dat in Sint-Michielsgestel is uitgegroeid tot een instituut met een indrukwekkende staat van dienst."
Doof Verleden 
Dutch
Afrikaans
Albanian
Arabic
Armenian
Azerbaijani
Basque
Belarusian
Bulgarian
Catalan
Chinese (Simplified)
Chinese (Traditional)
Croatian
Czech
Danish
English
Estonian
Filipino
Finnish
French
Galician
Georgian
German
Greek
Haitian Creole
Hebrew
Hindi
Hungarian
Icelandic
Indonesian
Irish
Italian
Japanese
Korean
Latvian
Lithuanian
Macedonian
Malay
Maltese
Norwegian
Persian
Polish
Portuguese
Romanian
Russian
Serbian
Slovak
Slovenian
Spanish
Swahili
Swedish
Thai
Turkish
Ukrainian
Urdu
Vietnamese
Welsh
Yiddish
J
 was een van de weinige kunstenaars in de Gouden Eeuw die zich hadden gespecialiseerd in de getekende portretkunst. Hij was vooral virtuoos in loodstift op perkament.</p>
<p>Het Rembrandthuis is erin geslaagd bijna veertig van zijn mooiste portretten bij elkaar te brengen, bijna de helft van zijn overgeleverde oeuvre. Dat bevindt zich in belangrijke binnen- en buitenlandse prentenkabinetten en particuliere verzamelingen en was in Nederland tot nu toe niet in deze omvang te zien.</p>
<p>Zijn vroegst bekende werken uit 1646, in de collectie van de Fondation Custodia in Parijs, tonen dat Thopas al jong een bijzonder getalenteerde tekenaar was. Hij portretteerde zowel bekende als onbekende personen. Door de modieuze aankleding van zijn klanten bieden zijn portretten volgens Het Rembrandthuis ‘een fraai tijdsbeeld’.</p>
<p>Prof. Rudi Ekkart, oud-directeur van het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie, schreef de rijk geïllustreerde oeuvrecatalogus die ter gelegenheid van de expositie verschijnt, onder redactie van Peter van den Brink.</p>
<p>De kunstenaar werd in Arnhem geboren, na het overlijden van zijn vader hertrouwde zijn moeder een burgemeester van Emmerich. Daarna werkte Thopas in Amsterdam, Haarlem en Assendelft, vanwege zijn handicap altijd onder de hoede van een voogd en inwonend bij familieleden.</p>
<p><img src="images/Thopas2.jpg" alt="Thopas2" width="650" height="540" /></p>
<div class="value">Portret van een overleden meisje, waarschijnlijk Catharina Margaretha van Valkenburg, 1862. Bron: <a href="https://www.mauritshuis.nl/nl-nl/verdiep/de-collectie/kunstwerken/portret-van-een-overleden-meisje-waarschijnlijk-catharina-margaretha-van-valkenburg-1159/detailgegevens/" target="_blank" rel="noopener">Maurithuis</a></div>
<div> </div>
<div><a href="<div class=){kind=link}
. Hij beschreef hierin onder meer hoe hij het dove dochtertje van een Haarlemse koopman had leren praten. Dit werk werd vele malen herdrukt en ook in het Engels vertaald.</p>
<p>De in Rotterdam opgerichte Koninklijke Amman Stichting (1967) is naar hem vernoemd evenals de naar Ammanstraat omgedoopte Nieuwe Kerkstraat (1942) en het Ammanplein, waar de school is gesitueerd.</p>
<p>Ook de Amsterdamse basisschool voor doven de J.C. Ammanschool (1928) en de Dordtse Ammanschool voor slechthorende kinderen zijn naar hem vernoemd.<img src="http://www.pragmaprojects.com/doofverleden/images/Johan-Conrad-Amman-750x480.jpg" alt="" /><em>J<span style="color: #000000;"><span style="font-family: 'Roboto Condensed', 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">ohan Conrad Amman demonstreert zijn leermethode aan een collega, reliëf (1928)</span></span></em></p>){kind=link}
![](/Doofverleden.nl/<p>"Martinus van Beek werd op 21 october 1790 te Son geboren als derde van de vier kinderen van Henricus van Beek en Dymphna Uda. Hij overleed op 14 oktober 1872 te Antwerpen.</p>
<p>In 1820 werd hij in Mechelen tot priester is gewijd. Na zijn wijding was hij korte tijd assistent in de parochies Kessel en Nuland. In 1821 werd hij tot kapelaan in Gemert benoemd. Reeds een jaar later werd hij praeceptor (leraar) aan de Latijnse school aldaar; in 1825 werd hij conrector van die school.</p>
<p>In het Gemert van die dagen leefden vier volwassen doven, die geen van allen hun eerste communie konden doen of andere sacramenten ontvangen omdat niemand hen godsdienstonderricht kon geven. Kennelijk is Van Beek hierdoor gemotiveerd geraakt om verbetering in deze situatie te brengen. Mede gestimuleerd door zijn pastoor, de latere apostolisch vicaris van 's-Hertogenbosch Hendrik den Dubbelden, is hij zich gaan verdiepen in de mogelijkheden van onderwijs aan doven.</p>
<p>Inzicht in vingeralfabet en gebarentaal verwierf hij door bestudering van Franse publicaties. Vervolgens zette bij een gebarensysteem op dat was gebaseerd op de regels van de Nederlandse taal: het zogenaamde Van Beek-gebarensysteem, dat heden ten dage nog steeds gebruikt wordt op het instituut, namelijk door doven met een verstandelijke beperking. Een paar tolken, wier dove ouders nog onderwijs kregen met dit gebarensysteem, beheersen dit systeem nog. </p>
<p><img src="images/image_2021-06-05_110836.png" alt="image 2021 06 05 110836" width="260" height="361" /></p>
<p><em>Bron: <a href="https://ivdvariatie-8.jouwweb.nl/864-75-jaar-ivd-1840-1915-tot-met-1991-deel-1">https://ivdvariatie-8.jouwweb.nl/864-75-jaar-ivd-1840-1915-tot-met-1991-deel-1</a></em></p>
<p><img src="images/Handalphabet.jpeg" alt="Handalphabet" width="565" height="512" /></p>
<p>Handalfabet, Instituut voor Doven, 19e eeuw. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:KONB16:219667691" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></p>
<p>In 1828 begon van Beek na afloop van de lesuren van de Latijnse school dove leerlingen te onderwijzen. De resultaten van zijn onderwijs leidden ertoe dat verschillende doven van buiten Gemert zich aanmeldden. Dat bracht hem op het idee om een provinciaal gericht instituut op te zetten, maar dit plan ging voorlopig niet door. Op een concept uit omstreeks 1830 schreef hij: "De Belgische revolutie heeft dit plan verijdeld."</p>
<p>In de daaropvolgende jaren werd het aantal dove leerlingen zo groot dat hij in 1835 ontslag nam als conrector van de Latijnse school. Dat bracht hem echter in financiële moeilijkheden. Hernieuwde pogingen om rijkssubsidie te krijgen liepen op niets uit; Van Beek moest zich in de schulden steken.</p>
<p>Maar in datzelfde jaar 1835 moet hij ook grote voldoening voor al zijn inspanningen ervaren hebben. Negen van zijn leerlingen werden toegelaten tot het ontvangen der eerste H. Communie. En op dezelfde dag diende de apostolisch vicaris, zijn vroegere pastoor, hun het H. Vormsel toe.</p>
<p>Van Beek heeft in die beginjaren niet alleen financiële zorgen gehad. Veel van het werk kwam op zijn schouders terecht. Hij was belast met het zoeken naar en de instructie van het onderwijzend en verzorgend personeel en ook was bij de werving van leerlingen betrokken. Verder moesten er geschikte pleegouders in Gemert gevonden worden en had hij tot taak om voor de opvoeding van en het toezicht op de leerlingen te zorgen. In 1835 was hun aantal gestegen tot 32. Het onderwijs werd toen al enige tijd gegeven in het voormalige klooster van de dominicanen aan het Binderseind.</p>
<p>In 1839 schreef hij aan de apostolisch vicaris dat hij overwoog zijn werk op te geven. Hij raakte steeds dieper in de schulden en er was een nijpend gebrek aan ruimte, zodat ook de noodzakelijke verdere uitbreiding niet mogelijk was. Werd het hem allemaal te veel of was het een weloverwogen zet om de besprekingen tussen de vicariaten van 's Hertogenbosch en Breda wat onder druk te zetten? Die hadden namelijk nog steeds geen overeenstemming kunnen bereiken over een gezamenlijk instituut voor doofstommen.</p>
<p>Als het de bedoeling van Van Beek was geweest de besprekingen te bespoedigen, dan is hij in zijn opzet geslaagd, want nog in datzelfde jaar werd besloten tot de vestiging van zo'n instituut in de toen net vrijgekomen gebouwen van het grootseminarie op Nieuw-Herlaer te Sint-Michielsgestel. Het bestuur werd gevormd door een commissie van invloedrijke geestelijken en leken die op de eerste plaats tot taak hadden om te voorzien in de financiële behoeften van de nieuwe instelling. Op 30 september 1840 gingen 46 doofstommen van Gemert naar Sint-Michielsgestel om daar hun opleiding te vervolgen.</p>
<p>In 1850 diende Martinus van Beek zijn ontslag in als directeur van het instituut in Sint-Michielsgestel en vertrok naar Brugge. Waarom? Het gedenkboek van het doofstommeninstituut dat in 1940 uitkwam, veronderstelt dat het de bedoeling was dat Van Beek met de Broeders Xaverianen uit Brugge naar Amerika zou gaan om ook daar een instituut voor doofstommen op te richten.</p>
<p>Enkele Xaverianen waren eerder in Sint-Michielsgestel geweest om kennis te nemen van de methoden van onderwijs die daar gehanteerd werden. Het Amerikaanse plan is in ieder geval niet doorgegaan. Zes jaar lang verbleef hij in Brugge. 'Zo bleef de ontgoochelde priester nog zes jaar te Brugge doelloos ronddolen', zo staat te lezen in het gedenkboek.</p>
<p>In 1856 werd Martinus door het bestuur van het Doofstommeninstituut in Antwerpen als directeur aangesteld. Deze functie heeft hij een achttal jaren vervuld. In 1864 opende hij een nieuw instituut. In dat 'Sint-Jozef Gesticht tot bescherming der Doofstommen' werden ook oud-leerlingen van het Doofstommeninstituut opgenomen, die zich niet in de maatschappij konden handhaven. Het bestuur van het Doofstommeninstituut wilde deze nieuwe taak er niet bijnemen. Van Beek was het daar niet mee eens en begon dus een eigen instituut.</p>
<p>Maar mogelijk was er ook nog een andere factor in het spel. In het gedenkboek van het Antwerpse doofstommeninstituut wordt met betrekking tot zijn ontslagname in 1864 en de oprichting van het Sint-Jozefgesticht het volgende vermeld: "De doorbrave en edelijke geestelijke zou tien jaar lang (sic) zijn beste krachten geven om de belangen van de school, de dove kinderen en het onderwijzend personeel en administratief personeel met verbeten enthousiasme te behartigen, eigenlijk met te veel geestdrift want op zekere dag ontstond er een conflictsituatie die eindigde met zijn ontslaggeving." "Verbeten" "te veel geestdrift": zou dat betekenen dat men hem een "doordrammer" vond?</p>
<p>Opnieuw kwam Van Beek in financiële problemen want het Sint-Jozefgesticht was geheel afhankelijk van particuliere liefdadigheid. Na zeven jaar werd het al gesloten. Daarna is Van Beek nog een jaar als beneficiant verbonden geweest aan de Sint-Jacobskerk te Antwerpen. Dit betekende dat hij een geestelijke waardigheid kreeg waaraan inkomsten verbonden waren. Op 14 oktober 1872 overleed Martinus van Beek in het R.K. Gasthuis van Antwerpen na een ziekbed van een tweetal maanden. Hij had in de laatste fase van zijn leven met mislukkingen te maken gekregen, maar dat doet niets af aan zijn grote verdiensten voor het doofstommenonderwijs waarmee hij in Gemert een bescheiden begin maakte en dat in Sint-Michielsgestel is uitgegroeid tot een instituut met een indrukwekkende staat van dienst."</p>){kind=link}
 (Leeuwarden, 8 juli 1788 - aldaar, 27 november 1839), was een Nederlandse kunstschilder. Hij schilderde landschappen, stillevens met bloemen en fruit. </p>
<p>Vanwege zijn doofheid, veroorzaakt door een ziekte op zevenjarige leeftijd, werd hij van zijn elfde tot zijn negentiende jaar opgeleid aan het Doofstommeninstituut in Groningen, waar hij tekenles kreeg van G. de San<span style="font-size: 11.25px;"> </span>en schilderles van J.N. Schoonbeek<span style="font-size: 11.25px;">.</span></p>
<p>In 1804 won hij de eerste prijs aan de Academie Minerva en zijn werk werd hogelijk geprezen. In 1816 bezocht hij Parijs met een Koninklijke Subsidie; in 1818 maakte hij een voetreis naar Frankrijk en Zwitserland tot Turijn. Later schilderde hij ook in Londen, Haarlem en Amsterdam.</p>
<p>Zelf gaf Eelkema ook schilder- en tekenlessen, van 1821-1829 aan het Franeker Atheneum, maar ook aan onder anderen Cornelis Bernardus Buijs, die op zijn beurt weer lesgaf aan de bekende Haagse Schoolschilder Jozef Israëls en aan Taco Mesdag, de oudere broer van Hendrik Willem Mesdag.</p>
<p>In 1839 overleed Eelkema in Leeuwarden, nadat hij twee jaar eerder ook blind was geworden.</p>
<p>Werk van Eelkema bevindt zich onder meer in de collectie van het Rijksmuseum Amsterdam.</p>
<p><img src="images/Eelkema3.jpeg" alt="Eelkema3" width="450" height="549" /></p>
<p><a href="https://www.rijksmuseum.nl/nl/collectie/SK-A-3454" target="_blank" rel="noopener">Stilleven met bloemen, Eelke Jelles Eelkema, 1815 - 1839</a></p>
<p><img src="images/Eelkema2.jpg" alt="Eelkema2" width="450" height="327" /></p>
<p><em> </em></p>){kind=link}
 en sinds 2009 met Viataal en Sint Marie als Koninklijke Kentalis. Vanaf dat moment heet het Koninklijke Kentalis - Guyotschool voor SO, (V)SO-CMB en VSO.</p>
<p>In 1791 konden doven verschillende beroepen kiezen. Voor meisjes waren er slechts 4 opleidingen. Jongens hadden meer beroepsmogelijkheden waaronder schoonmaker en borstelmaker. Pas in 1852 werd er voor het eerst ambachtsonderwijs aan doven gegeven zoals timmeren, schrijnwerken en kleermaken.<br /> In de jaren '60 van de 20e eeuw kwamen er beroepsmogelijkheden op het gebied van de administratie en onderneming bij.<br /> Vanaf de jaren '80 werd mavo (tegenwoordig vmbo) aangeboden, gevolgd door havo vanaf 1991.</p>
<p>Ten tijde van Henri Guyot was in Frankrijk door Sicard een manueel systeem ontwikkeld, waarbij doven gewoon spraken en ondersteunende gebaren erbij maakten. De dove Bebian was het niet met Siccard eens en stelde een tweetalige opvoeding (zowel de gesproken taal als gebarentaal) voor. Henri Guyot vond beide systemen niet perfect en bedacht een gemengde methode waarbij de gebarentaal en woorden niet door elkaar gebruikt werden: doven konden in sommige situaties gebarentaal gebruiken, maar moesten tijdens de lessen wel schriftelijk communiceren. Dit werd de oud-hollandse methode genoemd.</p>
<p>In de periode 1864-1981 kregen doven oraal (=mondeling) onderwijs en werd gebarentaal niet meer toegepast. In de praktijk verdween het gebruik van gebaren nooit helemaal van het instituut. Langzamerhand ontstond er een soort Groningse gebarentaal, die sterk afweek van de gebarentalen in het westen van het land.[bron?] In 1996 werd het tweetalige onderwijs (gebarentaal en gesproken Nederlands) op Guyot ingevoerd. </p>
<p><img src="images/Het_Instituut_voor_Doof-Stommen_en_het_monument_van_Profr._Guyot_op_de_Ossemarkt.jpeg" alt="Het Instituut voor Doof Stommen en het monument van Profr. Guyot op de Ossemarkt" width="1200" height="994" /></p>
<p class="object-view__metadata-panel__tab__heading" data-bkt-m="title"><em>Het Instituut voor Doof-Stommen en het monument van Profr. Guyot op de Ossemarkt. Bron: <a href="https://geheugen.delpher.nl/nl/geheugen/view/het-instituut-voor-doof-stommen-monument-profr-guyot-ossemarkt--last-carel-christiaan-antony?coll=ngvn&maxperpage=36&page=1&query=doof&identifier=UBL01%3AP325N338" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p> </p>
<p><img src="images/het_Doofstommen_Instituut_in_Groningen3.jpeg" alt="het Doofstommen Instituut in Groningen3" width="1200" height="890" /></p>
<p><em>Meisje krijgt aanschouwelijk onderwijs via een spiegel, ca. 1940. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:SFA02:1001481" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p><img src="images/het_Doofstommen_Instituut_in_Groningen5.jpeg" alt="het Doofstommen Instituut in Groningen5" width="1200" height="1614" /></p>
<p><em>Onderwijzer bij het bord voor de klas wijst met een aanwijsstok het woord "muis" aan, terwijl hij met de wijsvinger het dier toont, ca. 1940. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:SFA02:1001489" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p><img src="images/het_Doofstommen_Instituut_in_Groningen.jpeg" alt="het Doofstommen Instituut in Groningen" width="1200" height="889" /></p>
<p class="object-view__metadata-panel__tab__heading" data-bkt-m="title"><em>"Het Doofstommen Instituut in Groningen, Meisjesklas krijgt les in handwerken." ca. 1940. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:SFA02:1001488" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p> <img src="images/het_Doofstommen_Instituut_in_Groningen_2.jpeg" alt="het Doofstommen Instituut in Groningen 2" width="1200" height="898" /></p>
<p><em>"Het Doofstommen Instituut in Groningen. Leerlingen in de kleermakerij achter een tafel bezig met strijken en persen van kleding(-stoffen), ca. 1940. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:SFA02:1001486" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p><img src="images/Doofstommen_Instituut_in_Groningen._2.jpeg" alt="Doofstommen Instituut in Groningen. 2" width="1200" height="890" /></p>
<p><em>Leerling met een schoen achter een machine in de schoenmakerij, ca. 1940. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:SFA02:1001485" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p><img src="images/het_Doofstommen_Instituut_in_Groningen4.jpeg" alt="het Doofstommen Instituut in Groningen4" width="1200" height="893" /></p>
<p><em>Leerlingen bezig met het maken van schoenen, ca. 1940. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:SFA02:1001483" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p><img src="images/harmdevries.jpg" alt="" width="361" height="275" /></p>
<p><em>Klik op de foto om de video te zien:</em></p>
<p><strong><a href="https://www.haagsekunstgrepen.nl/winkel/" target="_blank" rel="noopener">De Gebarenwinkel</a>: Met vakantie naar huis</strong></p>
<p>Een verhaal van Harm de Vries:</p>
<p>Twee jongens zitten op een internaat en gaan in de vakantie met de trein naar huis. Ze verwisselen de naambordjes van de jongste kinderen en die worden op de stations afgeleverd bij de ouders.<br />En die nemen ze gewoon méé!!! Waar gebeurd?</p>
<p>Harm de Vries: een geboren verteller van sterke verhalen! Hij groeide op in het internaat van het doveninstituut Guyot in Groningen.<br />Hij was trots op de gebarentaal en verbouwde zijn huiskamer tot leslokaal om zijn kennis van de gebarentaal over te dragen.</p>){kind=link}
 en sinds 2009 met Viataal en Sint Marie als Koninklijke Kentalis. Vanaf dat moment heet het Koninklijke Kentalis - Guyotschool voor SO, (V)SO-CMB en VSO.</p>
<p>In 1791 konden doven verschillende beroepen kiezen. Voor meisjes waren er slechts 4 opleidingen. Jongens hadden meer beroepsmogelijkheden waaronder schoonmaker en borstelmaker. Pas in 1852 werd er voor het eerst ambachtsonderwijs aan doven gegeven zoals timmeren, schrijnwerken en kleermaken.<br /> In de jaren '60 van de 20e eeuw kwamen er beroepsmogelijkheden op het gebied van de administratie en onderneming bij.<br /> Vanaf de jaren '80 werd mavo (tegenwoordig vmbo) aangeboden, gevolgd door havo vanaf 1991.</p>
<p>Ten tijde van Henri Guyot was in Frankrijk door Sicard een manueel systeem ontwikkeld, waarbij doven gewoon spraken en ondersteunende gebaren erbij maakten. De dove Bebian was het niet met Siccard eens en stelde een tweetalige opvoeding (zowel de gesproken taal als gebarentaal) voor. Henri Guyot vond beide systemen niet perfect en bedacht een gemengde methode waarbij de gebarentaal en woorden niet door elkaar gebruikt werden: doven konden in sommige situaties gebarentaal gebruiken, maar moesten tijdens de lessen wel schriftelijk communiceren. Dit werd de oud-hollandse methode genoemd.</p>
<p>In de periode 1864-1981 kregen doven oraal (=mondeling) onderwijs en werd gebarentaal niet meer toegepast. In de praktijk verdween het gebruik van gebaren nooit helemaal van het instituut. Langzamerhand ontstond er een soort Groningse gebarentaal, die sterk afweek van de gebarentalen in het westen van het land.[bron?] In 1996 werd het tweetalige onderwijs (gebarentaal en gesproken Nederlands) op Guyot ingevoerd. </p>
<p><img src="images/Het_Instituut_voor_Doof-Stommen_en_het_monument_van_Profr._Guyot_op_de_Ossemarkt.jpeg" alt="Het Instituut voor Doof Stommen en het monument van Profr. Guyot op de Ossemarkt" width="1200" height="994" /></p>
<p class="object-view__metadata-panel__tab__heading" data-bkt-m="title"><em>Het Instituut voor Doof-Stommen en het monument van Profr. Guyot op de Ossemarkt. Bron: <a href="https://geheugen.delpher.nl/nl/geheugen/view/het-instituut-voor-doof-stommen-monument-profr-guyot-ossemarkt--last-carel-christiaan-antony?coll=ngvn&maxperpage=36&page=1&query=doof&identifier=UBL01%3AP325N338" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p> </p>
<p><img src="images/het_Doofstommen_Instituut_in_Groningen3.jpeg" alt="het Doofstommen Instituut in Groningen3" width="1200" height="890" /></p>
<p><em>Meisje krijgt aanschouwelijk onderwijs via een spiegel, ca. 1940. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:SFA02:1001481" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p><img src="images/het_Doofstommen_Instituut_in_Groningen5.jpeg" alt="het Doofstommen Instituut in Groningen5" width="1200" height="1614" /></p>
<p><em>Onderwijzer bij het bord voor de klas wijst met een aanwijsstok het woord "muis" aan, terwijl hij met de wijsvinger het dier toont, ca. 1940. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:SFA02:1001489" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p><img src="images/het_Doofstommen_Instituut_in_Groningen.jpeg" alt="het Doofstommen Instituut in Groningen" width="1200" height="889" /></p>
<p class="object-view__metadata-panel__tab__heading" data-bkt-m="title"><em>"Het Doofstommen Instituut in Groningen, Meisjesklas krijgt les in handwerken." ca. 1940. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:SFA02:1001488" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p> <img src="images/het_Doofstommen_Instituut_in_Groningen_2.jpeg" alt="het Doofstommen Instituut in Groningen 2" width="1200" height="898" /></p>
<p><em>"Het Doofstommen Instituut in Groningen. Leerlingen in de kleermakerij achter een tafel bezig met strijken en persen van kleding(-stoffen), ca. 1940. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:SFA02:1001486" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p><img src="images/Doofstommen_Instituut_in_Groningen._2.jpeg" alt="Doofstommen Instituut in Groningen. 2" width="1200" height="890" /></p>
<p><em>Leerling met een schoen achter een machine in de schoenmakerij, ca. 1940. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:SFA02:1001485" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p><img src="images/het_Doofstommen_Instituut_in_Groningen4.jpeg" alt="het Doofstommen Instituut in Groningen4" width="1200" height="893" /></p>
<p><em>Leerlingen bezig met het maken van schoenen, ca. 1940. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:SFA02:1001483" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p><!-- START: Modals --><a href=){kind=link}
![](/Doofverleden.nl/<p><em>Video De Spraakles, Rudolf Mees Instituut, 1942</em></p>
<div class="intro">In Rotterdam wordt al sinds 1847 dovenonderwijs gegeven. Dat begint bij de chirurg Machiel Polano. Hij werkt in het Coolsingelziekenhuis en woont in de Wijnstraat. Twee van zijn zeven kinderen zijn doof.</div>
<div class="customhtml newsitem-customhtml position-relative">
<p>Hij haalt de Duitse dovenonderwijzer David Hirsch naar Rotterdam om zijn kinderen les te geven. Al gauw zijn meer mensen geïnteresseerd en ontstaat een schooltje in het huis van Polano. </p>
<p>De dovenschool in Rotterdam is daarmee na die in Groningen en Sint Michielsgestel de oudste van het land. </p>
<p><strong>Amman-methode</strong></p>
Op initiatief van artsen van het Coolsingelziekenhuis gaat dat schooltje in 1853 verder als de Vereeniging Inrigting voor Doofstommen-Onderwijs. Hirsch geeft les volgens de Amman-methode, vernoemd naar de Zwitserse arts Johann Konrad Amman die in de 17e eeuw ontdekt dat aangeboren doofheid ongeneeslijk is, maar dat stomheid (het niet kunnen spreken) verholpen kan worden.
<p>Er zijn heel lang tegenstrijdige opvattingen over welke onderwijsmethode het meest geschikt is voor doven: het aanleren van spreektaal òf het leren van gebarentaal. In 1980 wordt in Nederland de gebarentaal pas als officiële taal toegestaan.</p>
<p><strong>Dialect in gebarentaal</strong></p>
Het Stadsarchief Rotterdam heeft onlangs twee foto-albums gekregen van de Inrigting voor Doofstommen-Onderwijs. Het gaat om albums met foto's uit begin van de twintigste eeuw. Wanda Waanders van het Stadsarchief: "de vrijwilligers die de albums kwamen brengen, vertelden dat de keuze voor spreektaal veel impact had op de mensen. Sommigen verzetten zich ertegen en ontwikkelden een eigen gebarentaal. Daardoor zijn er verschillende soorten gebarentaal, met bijvoorbeeld ook verschillen tussen provincies."
<p>De school die in halverwege de 19e eeuw bij Polano thuis is ontstaan, trekt steeds meer leerlingen. Er wordt uitgeweken naar een bovenwoning aan de Hoogstraat. Al snel daarna verhuist de school naar een locatie aan tussen de Diergaardelaan en de Coolsingel, de plek waar nu het Hiltonhotel staat.</p>
<p><strong>Ammanstraat</strong></p>
Op die locatie blijft de school uitbreiden en er moeten gebouwen worden bijgebouwd. Het schoolbestuur vraagt de gemeente om een eigen Ammanstraat. Die straat komt er in 1883. Het is een zijstraat van de Coolsingel. Na het bombardement komt de straat anders te liggen en wordt het een zijstraat van de Kruiskade bij het Oude Luxortheater.
<p>Het doveninstituut verhuist in 1962 naar een nieuw gebouw op de hoek van de Warande en de Boezemweg en krijgt ook daar weer een eigen straatnaam: het Ammanplein. In 1969 krijgt de dovenschool een nieuwe naam: de Ammanstichting. </p>
<p>De naam van het instituut werd in 1963 gewijzigd naar het Rudolf Mees Instituut als een eerbetoon voor de voorzitter van 1867 tot 1890, Rudolf Mees.<sup id="cite_ref-4" class="reference"><a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Koninklijke_Auris_Groep#cite_note-4">[</a></sup> <sup id="cite_ref-6" class="reference"></sup></p>
<p><strong>Koninklijk</strong></p>
Ter gelegenheid van het 125-jarig bestaan krijgt de stichting in 1978 het predicaat 'koninklijk'. Verschillende fusies vanaf 2002 zorgen ervoor dat het instituut nu de naam Koninklijke Auris Groep draagt.</div>
<p>Sinds 5 februari 2003 heet het instituut dr. M Polanoschool, vernoemd naar de chirurg Machiel Polano die in zijn huis een schooltje begon in 1847.</p>
<div> </div>
<p><img src="images/ammanschool_Rotterdam.jpg" alt="ammanschool Rotterdam" /></p>
<p><br />bron: <a href="http://www.engelfriet.net/Alie/Aad/ammanschool.htm">http://www.engelfriet.net/Alie/Aad/ammanschool.htm</a></p>
<p><img src="images/Mondstandoefeningen.jpg" alt="Mondstandoefeningen" /></p>
<p><i>Mondstandoefeningen in de klas op de dovenschool</i></p>
<p><img src="images/de-klas.jpg" alt="" /></p>
<p><i>Klaslokaal met kinderen in halve cirkel zodat ze elkaar kunnen zien</i></p>
<p><img src="images/naailes-voor-de-meisjes.jpg" alt="naailes voor de meisjes" /></p>
<p><em>Naailes voor de meisjes</em></p>
<p><img src="images/de-tuin-van-de-school-aan-de-Coolsingel.jpg" alt="de tuin van de school aan de Coolsingel" /></p>
<p><i>De tuin achter de school aan de Coolsingel</i></p>){kind=link}
![](/Doofverleden.nl/<p>"Het Instituut voor Doven (IvD) was een Nederlandse zorginstelling en onderwijsinstelling voor doven, slechthorenden en doofblinden.</p>
<p>Het werd in 1840 opgericht door de priester Martinus van Beek en de Zusters van de Choorstraat. Martinus van Beek gaf vanaf 1828 godsdienstlessen aan een viertal Gemertse doven door middel van gebarentaal, schrift en handalfabet. De drijfveer hiertoe was het bijbrengen van katholieke geloofsovertuiging, aangezien anders de analfabete doven nooit kennis zouden nemen van geschriften als de Bijbel. In 1844 werd ook de Hostiebakkerij St. Michael gestart waar horenden en slechthorenden naast elkaar werkten bij de bereiding en verkoop van hosties aan katholieke instellingen.</p>
<p>(..)</p>
<p>In 1855 werd de spreekmethode (spraakafzien) ingevoerd en omstreeks 1900<span style="font-size: 11.25px;"> </span>verdween de gebarentaal geheel van de dovenschool, waarmee deze school een van de laatste was in Nederland."</p>
<p><img src="images/025-foto-beyard.large.jpg" alt="025 foto beyard.large" width="474" height="294" title="https://www.ivdvariatie.nl/106-ademhalingsoefening-bij-de-jongens" /></p>
<p><img src="images/zusters-uit-gent-op-bezoek.large.jpg" alt="zusters uit gent op bezoek, 1935" width="800" height="600" title="https://www.ivdvariatie.nl/106-ademhalingsoefening-bij-de-jongens" /></p>
<p> </p>
<p><img src="images/Spreekonderricht_aan_een_doof_jongetje.jpeg" alt="Spreekonderricht aan een doof jongetje" width="565" height="447" /></p>
<p><em>Spreekonderricht aan een doof jongetje, ca. 1911. Bron: <a href="https://geheugen.delpher.nl/nl/geheugen/view?coll=ngvn&%3Bamp%3Bmaxperpage=36&%3Bamp%3Bpage=1&%3Bamp%3Bquery=doof&%3Bamp%3Bidentifier=KDC01%3A7248269"%3B_target="%3B_blank="%3B_rel="%3Bnoopener="%3B=>%3BHet_Geheugen=<%3B%2Fa=>%3B=<%3B%2Fem=<%3B%2Fp=>%3B%0D%0A=<%3Bp=<%3Bimg_src="%3Bimages%2FKapel_van_de_jongensafdeling_IvD_jpeg="%3B_alt="%3BKapel_van_de_jongensafdeling_IvD="%3B_width="%3B565="%3B_height="%3B340="%3B_%2F=<%3Bem=>%3BKapel_van_de_jongensafdeling%2C_ca__1935__bron%3A_=<%3Ba_href="%3Bhttps%3A%2F%2Fgeheugen_delpher_nl%2Fnl%2Fgeheugen%2Fview%2Finstituut-voor-doven%3Fcoll=ngvn"%3Bimages%2Fdoofstommen-instituut_in_St__Michielsgestel_jpeg="%3Bdoofstommen_instituut_in_St__Michielsgestel="%3B420=>%3BNon%2Fzuster_met_drie_leerlingen_bij_een_paar_planken_aan_de_muur_waarop_%28miniatuur-%29voorwerpen_staan%2C_-elk_=>%3Bvoorzien_van_%28naam-%29kaartje_waarop_staat_te_lezen_wat_het_is__Ca__1940__Bron%3A_="%3Bhttps%3A%2F%2Fresolver_kb_nl%2Fresolve%3Furn=urn%3Agvn%3ASFA02%3A1001477"%3Bimages%2Fdoofstommen-instituut_in_St__Michielsgestel3_jpeg="%3Bdoofstommen_instituut_in_St__Michielsgestel3="%3B421=>%3BNon%2Fzuster_geeft_voor_het_bord_met_onder_meer_gebaren_spreekles_aan_een_meisje_voor_de_klas_%2C_ca__1940__Bron%3A_="%3Bimages%2Fdoofstommen-instituut_in_St__Michielsgestel6_jpeg="%3Bdoofstommen_instituut_in_St__Michielsgestel6="%3B754=>%3BMeisje_stelt_zin_samen_van_kaartjes_met_woorden_uit_een_ladenkast%2C_ca__1040__Bron%3A_="%3Bimages%2Fdoofstommen-instituut_in_St__Michielsgestel4_jpeg="%3Bdoofstommen_instituut_in_St__Michielsgestel4=>%3BLeerlingen_maken_zinnen_met_behulp_van_bordjes_met_woorden_%2C_ca__1940__Bron%3A_="%3Bimages%2Fdoofstommen-instituut_in_St__Michielsgestel7_jpeg="%3Bdoofstommen_instituut_in_St__Michielsgestel7="%3B756=>%3BJongen_bij_open_deur%2C_met_deurkruk_in_de_hand%2C_toont_briefje_met_de_tekst%3A_="%3Bik_maak_de_deur_open="%3B_%2C_ca__1940__Bron%3A_="%3Bimages%2Fdoofstommen-instituut_in_St__Michielsgestel5_jpeg="%3Bdoofstommen_instituut_in_St__Michielsgestel5=>%3BMgr__Hermes%2C_de_directeur%2C_geeft_catechisatie_aan_een_klas_meisjes%2C_die_hem_met_liplezen_proberen_te_volgen%2C_ca__1940__Bron%3A_="%3Bimages%2FFraters_van_Tilburg_jpeg="%3BFraters_van_Tilburg="%3B540=<%3Bp_class="%3Bobject-view__metadata-panel__tab__heading="%3B_data-bkt-m="%3Btitle=>%3BFraters_van_Tilburg%2C_spreekonderwijs%2C_ca__1965__Bron%3A_="%3Bhttps%3A%2F%2Fgeheugen_delpher_nl%2Fnl%2Fgeheugen%2Fview%3Fcoll=ngvn){kind=link}
<span style="font-size: 11.25px;"> </span>was een Nederlands tekenaar, schilder en grafisch kunstenaar. Hij wordt beschouwd als een voorloper van de Bergense School. Hij wordt ook wel Job Graadt van Roggen genoemd en was de tweede zoon van Jacob Frans Graadt van Roggen en Catharina Petronella Margaretha Zembsch.</p>
<p>Graadt van Roggen was als gevolg van een hersenvliesontsteking doof vanaf zijn derde levensjaar. Hij was zijn gehele jeugd leerling van het Instituut voor Doofstommen (zoals dat instituut toen genoemd werd) in Groningen. Hij maakte zijn eerste schilderijen als zeventienjarige.</p>
<p> Vanwege zijn doofheid was Graadt van Roggen bij uitstek een visueel ingesteld schilder, die schilderde wat hij zag. Hij was daarbij een echte <i>plein air</i>-schilder; hij schilderde graag in de buitenlucht. Hij schilderde zelden of nooit binnen – er zijn een paar stillevens en portretten. Hij werkte altijd figuratief. Meestal zocht Graadt van Roggen zijn onderwerpen in de buurt van zijn woonplaats Bergen. Hij heeft veel duinlandschappen gemaakt (van Bergen aan Zee tot Camperduin en Petten); ook de Zeeuwse kust heeft hij regelmatig geschilderd.</p>
<p>Andere onderwerpen zijn: havens, portretten en stadsgezichten.</p>
<p>Graadt van Roggen is vaak in het buitenland geweest. Hij schilderde er bij voorkeur rond de Middellandse Zee.</p>
<p>bron: <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes_Graadt_van_Roggen">https://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes_Graadt_van_Roggen</a></p>
<p><img src="images/graadtvanroggen2.jpg" alt="graadtvanroggen2" width="750" height="526" /></p>
<div><em>Zeeduin, ca. 1910</em></div>
<div> </div>
<div><img src="images/graadtvanroggen3.jpg" alt="graadtvanroggen3" width="450" height="339" /></div>
<div><a href="https://www.metzemaekers.com/archief/boerderij-aan-de-schelpenweg-te-domburg/47458" target="_blank" rel="noopener"><em>Boerderij Aan De Schelpenweg Te Domburg</em></a>, 1993</div>){kind=link}
. Hij stamde uit een oud Fries geslacht van voornamelijk rechtsgeleerden en ambtenaren. Jan was de oudste zoon van zeven kinderen; vijf jongens en twee meisjes.</p>
<p>Kleine Jan was een moeilijke en ongehoorzame peuter, die nooit wilde luisteren. Totdat zijn grootmoeder van moeders-kant (“Grootje Zoet”, zoals ze werd genoemd) toevallig in een speelgoedwinkel ontdekte dat hij doof was. Zij rinkelde met een belletje en sloeg op een trommeltje, maar hij luisterde niet. Zij begreep dat Jan doof, en dus doofstom was.</p>
<p>'Grootje Zoet’, sinds enige jaren al weduwe, heeft vanaf dat ogenblik haar hele verdere leven aan haar oudste kleinzoon gewijd. Toen Jan drie jaar was, verkocht ze haar huis en al haar meubels en reisde met hem naar Europa. Zijn ouders en de andere kinderen bleven in Indië.</p>
<p>Na aankomst in Holland reisde Grootje Zoet met Jan naar tal van specialisten in Europa. Maar zonder resultaat. Nog voor zijn vijfde jaar kwam Jan op de Inrichting voor Doofstommen in Rotterdam; in die tijd het enige instituut op dit gebied. Uiteraard waren het leren liplezen en leren praten de belangrijkste onderwerpen.</p>
<p>Met de voorbereidende zomercursus in 1887, Jan was toen 13 jaar, begon zijn opleiding aan de Academie van Beeldende kunsten en Technische Wetenschappen te Den Haag en volgde daar diverse cursussen. In 1893 slaagde hij voor het toelatingsexamen voor de Academie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam. Speciale aandacht kreeg hij daar van August Allebé, de toenmalige directeur van de Academie, die tegenover het lyrische karakter van de Haagse School een meer realistisch naturalisme stelde.</p>
<p>Na de voltooiing van zijn studie vestigde Jan zich in Den Haag. Daar werd hij opgenomen in de kring van bekende schilders, die belangstelling toonden voor de jonge, begaafde en opgewekte schilder.</p>
<p>Jan Zoetelief Tromp overleed op 28 september 1947 , bijna 75 jaar oud, in Breteuil-sur-Iton."</p>
<p>Bron: <a href="https://janzoetelieftromp.nl/biografie/">https://janzoetelieftromp.nl/biografie/</a></p>
<p><img src="images/JanZoeteliefTromp2.jpg" alt="JanZoeteliefTromp2" width="224" height="300" /></p>
<p><em>Marie Zoetelief Tromp – Blommers, 1947</em></p>
<p><img src="images/JanZoeteliefTromp3.jpg" alt="JanZoeteliefTromp3" width="450" height="278" /></p>
<p><em>Schelpenvisser met hond, geen jaartal</em></p>
<p><img src="images/JanZoeteliefTromp4.jpg" alt="JanZoeteliefTromp4" width="450" height="341" /></p>
<p><em>Op het strand</em></p>){kind=link}
![](/Doofverleden.nl/<p>Het Christelijk Instituut Effatha werd op 17 oktober 1888 opgericht als het <i>Christelijk Instituut Effatha voor doven</i> door prof. L. Lindeboom, ds. J. Vonk en ds. H. Beuker.</p>
<p>De naam is ontleend aan Marcus 7:34. Hier spreekt Jezus dit woord tot een dove, waarbij het vertaald wordt met: "wordt geopend!".</p>
<p>(...)</p>
<p>In 1926 werden Hoekenburg en Arentsburgh gekocht door het Christelijk Instituut Effatha, dat hier tot de jaren negentig gevestigd was. </p>
<p><img src="images/effathavoorburgca1934.png" alt="" /></p>
<p><a href="http://www.leidsehenkie.nl/eerste-dovenschool-effatha-in-1891-in-leiden/" target="_blank" rel="noopener">De leerlingen van Effatha, circa 1934 (Voorburg). </a></p>
<p>(...)</p>
<p>In 2002 fuseerden Effatha, Signis, Weerklank en Guyot tot de koninklijke Effatha Guyot Groep.</p>
<p>De nieuwe organisatie kreeg het predicaat Koninklijk van koningin Beatrix, omdat dit predicaat reeds in 1948 door koningin Wilhelmina aan het Guyot Instituut was verleend. Het predicaat kwam echter te vervallen door de fusie en moest opnieuw toegekend worden.</p>
<p>In 2009 kwam er een fusie met de Viataal groep tot stand. Daardoor werd de naam van de groep tijdelijk veranderd in de KegViataalGroep. Per 1 januari 2010 zijn de drie organisaties; Koninklijke Effatha Guyot Groep, Viataal en Sint Marie opgegaan in een nieuwe organisatie genaamd Koninklijke Kentalis.</p>
<p>"Vanaf de oprichting koos Effatha, net als de andere dovenscholen in Nederland, voor de orale methode. Dit betekende dat de kinderen leerden spreken en spraakafzien. Hieraan werd op school veel aandacht besteed via onder andere spraak lessen en articulatieonderwijs. Het gebruik van gebaren zou de ontwikkeling van spreken in de weg staan en was daarom niet geoorloofd in de les. Regematig moesten de leerlingen dan ook met de ibllen op de handen gana zitten om het maken van gebaren te voorkomen. In het internaat konden de dove kinderen meestel vrijelijk gebaren gebruiken. Dat deden ze dan ook, tot verdriet van het onderwijzend personeel."</p>
<p>uit: <em>P. van Veen, Branieschopper in een stille wereld, pag. 34-35</em></p>){kind=link}
![<img src="images/Ammanschool.png" alt="" width="293" height="229" />](/Doofverleden.nl/<p>In 1910 werd de ‘Vereniging voor doofstommenonderwijs te Amsterdam’ opgericht door professor Hendrik Burger. Burger was kno-arts en bijzonder geïnteresseerd in doofheid en hardhorendheid bij kinderen. Hij was groot voorstander van de leerplicht, zodat zij ‘zich tot zelfstandige en nuttige leden van de maatschappij kunnen ontwikkelen.’</p>
<p>Burger opent op maandag 3 april 1911 de schooldeuren voor vierentwintig dove kinderen. In 1914 richt hij een school op voor slechthorende kinderen. Voor speciaal onderwijs geldt in die tijd nog geen leerplicht, maar met de komst van deze twee scholen ontstond er wel een mogelijkheid voor dove en slechthorende kinderen om naar school te gaan. Ouders waren hier heel blij mee, omdat hun kinderen voorheen alleen in Groningen, Rotterdam, Leiden of Sint-Michielsgestel terecht konden voor onderwijs. Zij kozen er daarom vaak voor om de kinderen thuis te houden.</p>
<p><img src="images/Spreekonderwijs.jpeg" alt="Spreekonderwijs" width="422" height="575" /></p>
<p><em>Spreekonderwijs door broeder, Amsterdam? zonder jaartal. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:KDC01:7214929" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p><img src="images/Doofstommen-onderwijs_school_in_Amsterdam1.jpeg" alt="Doofstommen onderwijs school in Amsterdam1" width="1200" height="903" /></p>
<p><em>Leerling bij het bord voor de klas voelt aan strottehoofd onderwijzer, ca. 1938. Bron: <a href="https://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:SFA02:1001456" target="_blank" rel="noopener">Het Geheugen</a></em></p>
<p>Door het grote succes en het stijgende leerlingenaantal verhuist de school naar twee nieuwe locaties. Na een aantal verhuizingen en inmiddels twee locaties, wordt er tot 1976 lesgegeven aan de Binnenkant en het J.D. Meijerplein. In 1928 verandert de naam naar J.C. Ammanschool, vernoemd naar Conrad Amman, die zich inzette voor spraakles voor doven. Pas in 1947 wordt de leerplicht ook voor het speciaal onderwijs ingevoerd.</p>
<p>De voorschool, voor leerlingen vanaf 3 jaar was een van de eerste in zijn soort. De visie van de school is vanaf het begin geweest dat je niet vroeg genoeg kunt beginnen met communicatie en het ontwikkelen van het horen en spreken.</p>
<p>Dove leerlingen met genoeg mogelijkheden om te communiceren in het Nederlands, mochten vroeger geen gebaren gebruiken. Op de school voor Individueel Dovenonderwijs mocht dat wel, deze afdeling richtte zich op moeilijk lerende leerlingen die praktijkvakken leerden.</p>
<p>Anno 2012 kent Signis, zoals de school na een fusie in 2005 met de Mgr. Hermusschool heet, vier afdelingen:</p>
<ul>
<li>SO, speciaal onderwijs voor leerlingen met (ernstige) spraak- en taalmoeilijkheden;</li>
<li>SO, speciaal onderwijs voor dove en slechthorende leerlingen;</li>
<li>SO Plus, speciaal onderwijs voor dove en slechthorende leerlingen bij wie het gedrag het leren in de weg staat;</li>
<li>SO MG, speciaal onderwijs voor dove/slechthorende en verstandelijk beperkte leerlingen.</li>
</ul>
<p>Vanaf 1991 wordt er op de afdelingen voor dove en slechthorende leerlingen les gegeven in Nederlandse Gebarentaal (NGT) en Nederlands; op de SO MG wordt Totale Communicatie gebruikt. Signis is nu onderdeel van de zorg- en onderwijsorganisatie Kentalis.</p>
<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q">
<div dir="auto">
<h5 class="title style-scope ytd-video-primary-info-renderer">De Amsterdamsche Doofstommenschool. Jaar 1936, door Theo Stoter</h5>
<p class="title style-scope ytd-video-primary-info-renderer"><em>(klik op de foto om de video te zien)</em></p>
<p style="text-align: justify;"><!-- START: Modals --><a href=){kind=link}